Wiek: 7+
Ocena: 4
Cudaczek - Wysmiewaczek to licho wielkości igły. Nie je, nie pije, a żyje śmiechem. Śmiech potrzebny mu jest do tego, żeby brzuszek był pełny i dużym niczym ziarenko grochu, po prostu do przetrwania. I wszystko byłoby w porządku, gdyby Cudaczek...nie wyśmiewał się z dzieci! Skrzat wędruje po świecie i szuka malucha mającego przywary, z których można się wyśmiewać. I tak mamy Pannę Obrażalską, Złośnika, Pana Byle-jak, Kasię, która boi się grzebienia i nie pozwala czesać swoich włosów, Beksę i kilkoro innych. Do takiego osobnika przyczepia się Cudaczek, a żeby nie zbrakło mu pożywienia, jeszcze szepcze w ucho niecne teksty (np. Obraź się, obraź!). I zaśmiewa się do rozpuku, gdy dziecko niestosownie się zachowuje.
Momentami nawet mojemu dziecku żal było bohatera książki, bo tak się Cudaczek z niego wyśmiewa....Bo jak się taki Beksa uderzył w kolano to pewnie go boli i dlatego płacze, a Skrzat się śmieje, zamiast współczuć...Do tego dochodzi dziecięca interpretacja i przeniesienie książkowej idei w życie: może ja jestem wciąż zły na wszystko, bo w moich włosach siedzi Cudaczek???
Z punktu widzenia psychologii, przynajmniej nurtów przeze mnie wyznawanych, ta książka powinna być wycofana z kanonu lektur. Chyba, że dobry nauczyciel odpowiednio wyjaśni dzieciom, że zachowanie Cudaczka nie jest godne pochwały...Na usprawiedliwienie Cudaczka widzę tylko to, że opowieść powstała w 1947 roku, a wtedy jednak zupełnie inaczej podchodzono do wychowywania dzieci...Jednak dziś, gdy tyle mówi się o empatii, o szacunku do innych, o prawie do własnych odczuć, taki Cudaczek zupełnie mi nie pasuje:( Dobrze, że chociaż na koniec zmienia swoje zachowanie!
Jeśli chodzi o walory językowe-nie jest źle. Poprawna polszczyzna, nie za dużo słów, które dziś już praktycznie nie są używane lub mają nową formę. Klimat, jaki stworzyła Autorka jest całkiem miły. Gdyby nie zachowanie Cudaczka....
ratunku z ta książką ! myślałam, że jestem jedyna, ta książka powinna zostać wycofana !!
OdpowiedzUsuń