W wilczej norze rodzą się trzy szczeniaki. Dwa z nich są silne i zdrowe, a trzeci-jakiś taki nieudany...Słabowity, zagubiony. Ojciec wilk chce się go nawet pozbyć z gniazda. Gdy matka wilczyca zdecydowanie się temu sprzeciwia, wilczek dostaje imię Ambaras jako ten, który pewnie będzie powodem wielu kłopotów...
Gdy rodzice wychodzą na polowanie, opiekę nad szczeniakami przejmuje Kulawiec, stary wilk. Bierze na siebie odpowiedzialność za naukę wilczków. Dość szybko okazuje się, że Ambaras ma duży kłopot: natura pozbawiła go węchu, zmysłu najważniejszego u wilka...Jednak w zamian otrzymał inny dar: rozumienia ludzkiej mowy. Ambaras poznaje świat i uczy się żyć ze swoją ułomnością. Wielkie serce i dodatkowa umiejętność pozwalają mu jednak odnaleźć swe miejsce w stadzie.
To piękna opowieść, dodatkowo wspaniale, malowniczo ilustrowana, którą można odczytywać na dwa sposoby. Po pierwsze jako źródło wielu ciekawych informacji na temat wilków. Po drugie-jako alegorię życia człowieka, który urodził się z deficytami. Obie te warstwy są tu ujęte w bardzo ciekawy sposób.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz